Tekst lezing Pim Fischer

In Amsterdam is veel particulier initiatief voor ongedocumenteerden; waarom eigenlijk?

“Waarom is er een Zorgbus van Dokters van de Wereld, waar ongedocumenteerden buiten in een rij moeten wachten op hulp voor toeleiding naar zorg? Hoe zit het met MOO – Medisch Opvangproject Ongedocumenteerden – een medische opvang in Amsterdamse (afbraak)panden; zonder aanspraak, gefinancierd door de staatssecretaris die het probleem heeft veroorzaakt en dit weigert op te lossen?”

Op dit punt is de Raad van State een medestander. Die hebben er, zo lijkt het, nu schoon genoeg van gekregen: zie ECLI:NL:RVS:2018:1086, overweging 3.2
(zie: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument…)

Gecertificeerde zorgaanbieders moeten weer aan zet komen. De zorgaanbieder moet het traject samen met de cliënt bespreken. Dat zijn de zorgaanbieders zoals HvO en Leger des Heils; MOO is dat (nog) niet. Gemeente moet zich niet meer met zorg bemoeien, daar zijn de professionals voor. GGD is voor crisisopvang.”

De acceptatie van twee standaarden, daar moeten we vanaf. Zo wordt de ongedocumenteerde de ander, daar is andere zorg voor.
(lees nog het artikel: https://www.groene.nl/…/amsterdammers-maar-geen-nederlanders).
Amsterdamse organisaties nemen te veel over van overheden. Dat weten we al lang, maar goed om weer eens even uit te ‘zoomen’.

PDF van de lezing 17 april 2018 >>>